De jas van mijn moeder

Lenny Moeskops (1940) woont in Amsterdam en speelde onlangs mee in SWAG, een show van eigenzinnige vrouwen tussen 30 en 80, waarin zij hun persoonlijke verhalen over mode en schoonheidsidealen delen. Lenny vertelde daarin over haar moeder en de jas die ze nooit zou dragen. Ik vond het zo’n ontroerend verhaal dat ik er meer over wilde weten.

Geboren in de lappenmand

Lenny: “Mijn moeder is haar hele leven bezig geweest met lappen. Ze was altijd aan het naaien en prutsen met lapjes. Het werd ook haar broodwinning, zeker na de scheiding van mijn vader. Mijn moeder, zusje en ik konden toen tijdelijk wonen op een zolderkamer in Amsterdam, bij een van haar broers. Mijn moeder was naaister voor andere mensen. Als ze moest werken, konden mijn zusje en ik niet bij haar broer blijven, dus ze nam ons mee naar haar naaiadressen. Ik zat daarom ook al vroeg te spelen en te knutselen met lapjes. Ik zeg wel eens dat ik in de lappenmand geboren ben. Ik heb er altijd veel plezier van gehad en heb veel van haar geleerd. Ze zag bijvoorbeeld als een mouw er niet goed in zat en wist precies wat ze eraan moest doen. Ik maak nog steeds af en toe dingen zelf. Als ik bezig ben achter de naaimachine, kom ik tot rust. Creativiteit kan een bron van ontspanning zijn.

Markt

Mijn moeder en ik waren het over veel dingen oneens, we waren allebei een beetje koppig. Zij was ook geen knuffelmoeder. Later begreep ik dat wel, zij had dat op haar beurt ook niet meegekregen van huis uit. Maar de liefde voor stoffen en het naaien bracht ons bij elkaar. Op maandagochtend gingen we vaak samen naar de Westermarkt om ‘lapjes te keren’. Samen op zoek naar mooie stoffen, het was ons gezamenlijke uitje en dat gaf ons allebei zoveel plezier.

Deze broek heb ik gemaakt van een heel grote shawl. Ik draag bijna nooit shawls, dus…

Rijgdraden

Mijn moeder is 92 geworden, ze is in 2011 overleden. vind het een gemis, al heb ik haar heel lang bij me gehad. Toen kwam het droevige moment om haar huis uit te ruimen. Ze had een kast vol met lappen, patronen en Burda’s. Ze heeft tot aan haar dood kleding gemaakt, alles werd natuurlijk moeilijker, maar dat stukje creativiteit kon niemand haar afnemen. Toen vond ik ook onafgemaakte dingen in haar kast. Waaronder een blouse en deze fluwelen jas. De rijgdraden zitten er nog in en dat laat ik ook zo. Mijn moeder heeft de jas jammer genoeg nooit kunnen dragen. Ik heb de jas aangehad tijdens haar crematie, ze voelde daardoor heel nabij. Nu ik de jas af en toe draag, zie ik vrouwen wel eens kijken, maar niemand heeft tot nu toe gevraagd waarom de rijgdraden er nog in zitten en niemand heeft er iets over gezegd. Best vreemd eigenlijk.”

Lenny ontwerpt en maakt ook hoeden. Daarnaast zijn fotograferen, dansen en acteren passies van haar. Haar laatste project is een kookboek: Wat eten de buren. Onder het motto: ‘Wat is er leuker dan bij je buren in de pannen te gluren’. Het is een kookboek met recepten uit allerlei verschillende culturen. Lenny schreef de (wereld)recepten van gewone koks en kokkinnen op. Waarna ze de koks fotografeerde. Voor elke kok maakte ze, met (een deel) van de gebruikte ingrediënten, een passend hoofddeksel.
Het boek is rechtstreeks te bestellen via: Lemo Fotografie (€ 20)

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe berichten? Schrijf je in voor mijn tweewekelijkse nieuwsbrief met de beste artikelen.

[mc4wp_form id=”19136″]