De stijl van Ans

Over kunstenares Ans Markus is al veel gepubliceerd. In boeken, maar ook in kranten en magazines staan met enige regelmaat interviews. Haar laatste overzichts tentoonstelling, in Museum De Fundatie in Zwolle en Kasteel Het Nijenhuis in Heino, was een groot succes. Er kwamen meer dan 90.000 bezoekers! Ik heb Ans al verschillende keren gefotografeerd bij toevallige ontmoetingen in Amsterdam, op de Noordermarkt of bij de Fashion Week. Als ik aangeef meer te willen weten over haar bijzondere kledingstijl zegt zij: “Je bent ik van harte welkom in mijn huis op het Prinseneiland.”

Gelegenheids kleding

“De mooiste mode vind ik die van Balenciaga. Ik vind zijn ontwerpen heel sterk, niet alleen qua belijning, maar ook de vorm is heel sterk. Het zijn ontwerpen zonder al teveel toeters en bellen. Juist die simpele lijnen ga ik steeds meer waarderen. Ik heb één jurk van hem en die is gemaakt van zwarte, iets glanzende stof. Met als bijzonder accent aan de achterkant een lichte queue. Maar m’n lievelings kledingstuk is een rok, in rood en zwart van organza, ontworpen door Yohji Yamamoto. Van achter is het een soort broekrok en – niet onbelangrijk – er zitten zakken in. Deze rok heb ik jaren geleden gekocht bij (destijds) Reflections. Verder heb ik van Chanel een jasje en enkel stukken van Dior en Dolce&Gabana. Niet allemaal nieuw gekocht, sommige stukken heb ik tweedehands gekocht. Het zijn stuk voor stuk allemaal kledingstukken die ik bij bepaalde gelegenheden draag.”

Organza rok Yamamoto (foto @MisjaB FashionWeek 2015)

Werkkleding

“Omdat ik veel fiets, bepaalt dat toch voor een deel mijn kleding keuzes. Strakke rokjes zijn dan gewoon niet zo handig. Alhoewel ik ook rustig met een lange avondjurk op de fiets stap om naar een première in Carré te gaan. Dat kan – in Amsterdam in ieder geval – heel goed. Als ik aan het werk ben draag ik heel graag leren kleding, het liefst zwart. Ik zit soms onder de (verf)vegen, zeker als ik workshops geef. Die veeg ik er dan makkelijk weer af met een doekje. Dus leer is voor mijn werk in elk geval wel zo praktisch, bovendien zit het lekker, het voelt als een tweede huid. Verder ben ik ook gek op panterprints én op streeptruitjes. Onlangs zijn voor het boek ‘Dit boek gaat niet over mode’ alle items in mijn kledingkast geteld. Het totale aantal is 1430 stuks. Waaronder 250 jurken en 50 zwart/wit gestreepte truitjes, 142 leren items en 42 kledingstukken met een panterprint.”

Winkelen

“De laatste jaren winkel ik nauwelijks meer. Het enige waar ik elke maandagochtend naartoe ga is de Noordermarkt. Dat is eigenlijk geen winkelen, ik noem dat schatzoeken. Daar geniet ik iedere keer weer van. Ik kan er heerlijk snuffelen of ik nog iets moois vind. Of iets waar ik nog iets aan kan veranderen en er op die manier m’n eigen draai aan kan geven. Het hoeft niet perfect te zijn, een kleine beschadiging is niet erg. Ik repareer het of maak er dan zelf een corsage bij. Ik deins er ook niet voor terug om de schaar te zetten in een couture jurk. Zodat ik er iets heel anders van kan maken. Ik vind het heerlijk om op die manier zelf iets te creëren. Als ik niet was gaan schilderen, was ik waarschijnlijk in de fashion wereld beland.”

Van deze jurk heb ik de mouwen voor een deel afgeknipt en daarvan een corsage gemaakt.

Dit was een heel gewoon zwart leren jack, ik heb er van een ander stuk leer een grote strik bij gemaakt.

Dit is een corsage die ik op een eenvoudig zwart jurkje heb gemaakt.

Van moeder op dochter

“Als jong meisje was ik al gek op mooie kleding. Mijn moeder hield er ook van om me leuk aan te kleden. Ik herinner me dat ik voor Kerst, Pasen en Pinksteren altijd iets nieuws kreeg. Er was niet veel geld, ik droeg daarom zelf gemaakte jurkjes. Dus ik heb het wel van huis uit meegekregen. Heel lang heb ik overigens gedacht dat je innerlijk het belangrijkste was en je je niet zo met uiterlijkheden mocht bezig houden. Daar heb ik nu geen last meer van, ik mag er goed uitzien van mezelf en genieten van mooie kleding. Mijn dochter Sigrid leek nooit zo geïnteresseerd in mode, maar dat is inmiddels veranderd. Ze weet er ondertussen veel van en werkt als Veilingmeester Fashion bij veilinghuis Catawiki. Dus ik heb het ook doorgegeven.”

Op deze foto zie je me staan met een tasje,

jaren later, tijdens de reünie sta ik weeer met een tas om m’n schouder.

Kledingkast

Ik mag ook een kijkje nemen in de kledingkast van Ans. Het blijkt dus geen kast, maar een hele etage! Dat is ook wel nodig als je 1430 stuks kleding een plek wilt geven. Ik zie rekken vol met kleding in allerlei kleuren, maar ook veel zwart. Ans heeft ook heel veel schoenen, tassen, sieradenen andeere accessoires. Ik kijk echt m’n ogen uit. Ans: “Je hebt gelijk, het is veel, want ik doe namelijk nooit iets weg. Maar ik heb me voorgenomen om volgend jaar, als ik 70 word, eens te gaan selecteren wat ik wil houden en wat weg mag. Misschien kan ik met sommige kledingstukken anderen een plezier doen. Toen ik 50 werd had ik het gevoel dat ik net begon, 60 worden was ook nog steeds leuk, maar 70 is toch gevoelsmatig een heel ander getal. Alhoewel ik, als m’n gezondheid goed blijft, zo lang mogelijk wil blijven werken. Maar het lijkt me wel een goed moment om m’n garderobe wat te gaan ‘schonen’.”

Als we de foto’s hebben gemaakt loopt Ans voor de gezelligheid nog even – met haar fiets aan de hand – een eindje met me mee. Het is een heel koude dag, bij het afscheid nemen knoopt ze snel haar eigen warme shawltje om mijn hals met de woorden: “vast voor Kerst”.  Wat lief, ik krijg het meteen warm.