Marianne & Anna en hun verschillende stijl
Marianne: “Kleding verbindt, ook als je totaal verschillende stijlen hebt. Door onze kleding hebben Anna en ik elkaar ontmoet. Hoewel onze kledingsmaak totaal verschillend is, hebben we elkaar door onze eigen stijl wel ontmoet. Anna koopt en ik maak m’n kleding zelf. Het is het verlengde van m’n andere kunstuitingen, het is beeldend en altijd kleurrijk.”
Marianne: “Deze jurk heb ik, uiteraard, ook zelf gemaakt. Het was m’n bruidsjurk toen ik voor de tweede keer trouwde. Oorspronkelijk een lang model, maar ik heb er inmiddels een korte versie van gemaakt.”
Marianne Grootenboer is beeldend kunstenaar en dichter. Onlangs is haar nieuwste boek verschenen: ‘Van toen en nu en héél misschien ook morgen’. Een prachtig boek, met teksten, collages en tekeningen van haar hand!
Anna
Anna Paans is journalist, werkt voor o.a. Trouw en AD. Daarnaast werkt ze als vrijwilliger voor ‘De Verhalentuin’.
Tweedehands
“Dit pak heb ik via een winkel met tweedehands kleding, waar ik vaker kom. Toen het werd ingebracht dacht de eigenaresse meteen aan mij. Het is een eenvoudig zwart katoenen broekpak, de witte verfstrepen maken het heel bijzonder!”
“Deze kleurrijke ketting heb ik voor m’n verjaardag gekregen van Marianne”.
Het hondje loopt, met z’n baasje, toevallig langs als we foto’s maken. Anna wil het heel graag even oppakken. Ze vinden elkaar.
Een meisje van 3 kijkt in de spiegel en ziet een prinses.
Een meisje van 8 kijkt in de spiegel en ziet Assepoester.
Als ze 15 is kijkt ze in de spiegel en ziet een lelijk eendje (‘mama, ik kan zo niet naar school!’).
Als ze 20 is kijkt ze in de spiegel en ziet te dik / te dun / te klein / te lang / te steil / te krullend, maar besluit toch maar naar buiten te gaan.
Als ze 30 is ziet ze te dik / te dun / te klein / te lang / te steil / te krullend, maar bedenkt dat ze geen tijd heeft om er iets aan te doen, dus ze besluit wederom toch maar naar buiten te gaan.
Als ze 40 is heeft ze nog steeds hetzelfde, maar ze ziet ook dat ze er verzorgd uitziet en vindt dus dat ze prima naar buiten kan.
Als ze 50 is en in de spiegel kijkt, beseft dat ze bestaat en gaat haar eigen gang.
Als ze 60 is denkt ze aan al die mensen die zichzelf niet meer in de spiegel aan kunnen kijken. Tevreden loopt ze naar buiten om de wereld te veroveren.
Wanneer ze 70 is kijkt ze naar zichzelf en ziet wijsheid, vrolijkheid en ervaring. Ze gaat naar buiten en geniet.
Dan wordt ze 80. Ze neemt niet meer de moeite om in de spiegel te kijken: ze zet haar paarse hoed op en loopt naar buiten om lol te maken
.Twee “Pracht” Vrouwen
wat een mooie ode aan deze twee ‘pracht’ vrouwen Marie-José
Prachtig! Zowel de foto’s als het gedicht.
Dank voor je compliment Janny!