Wel of niet bloggen

De afgelopen week heb ik – en velen met mij – tijd nodig gehad om alle berichten en nieuws omtrent het Corona virus te verwerken. En om aan de nieuwe situatie te wennen. Aanvankelijk bekroop me het gevoel om maar helemaal te stoppen met m’n blog en alles eromheen. Omdat het zo onbelangrijk lijkt in verhouding tot alle narigheid die mensen in de hele wereld nu meemaken. Nu, na een paar dagen van rust, veel wandelen (in een omgeving waar ik niemand voor de voeten liep), wat lezen en niet te vergeten (leg)puzzelen, komt m’n energie weer een beetje terug. En daarmee het plan om toch gewoon door te gaan. Het is tenslotte ook goed om met iets anders bezig te zijn dan met alle nieuws rond deze pandemie. Ik help de wereld er bovendien niet mee om nu te stoppen.

Voorlopig kan ik geen nieuw werk maken. Maar gelukkig heb ik de afgelopen weken nog verschillende mensen kunnen fotograferen en interviewen. Die foto’s zal ik de komende weken plaatsen. Ik heb ondertussen weer zoveel energie dat ik ook begonnen ben om m’n (kleding)kast op te ruimen en klaar te maken voor de lente. Binnenkort ook meer hierover!

Anya Koek

Vandaag eerst een blogpost over Anya Koek. Ik ontmoette haar onlangs in Amsterdam. Wat een leuke vrouw, ze straalt zoveel energie en enthousiasme uit, dat ik fluitend (in m’n hoofd) weer naar huis ging.

Van beeldhouwer naar scenario schrijver

Anya (1956) is een aanpakker en niet bang om iets nieuws te beginnen. Na de Kunstacademie werkte ze jaren als beeldhouwer en organiseerde regelmatig tentoonstellingen van haar werk, vaak in combinatie met performances. Waar ze ook zelf de kostuums voor maakte. Ze beleefde er heel veel plezier aan, maar verkocht jammer genoeg te weinig om ervan te kunnen leven. Haar broer was scenarioschrijver, door hem werd ze aangemoedigd om ook die richting op te gaan. Dus begon ze op haar 45ste met het volgen van Masterclasses en ging meeschrijven aan producties. Als ‘schaduwschrijver’ kreeg ze er al doende steeds meer plezier en vaardigheid in. Vervolgens bedacht ze samen met Johan Nijenhuis het concept voor de tv-serie ZOOP, werkte als scenariste mee aan bekende tv series als Westenwind, Costa! en Wodka Lime. Het idee voor de succesvolle jeugdserie SpangaS is van haar, ze was jaren hoofd van het schrijfteam. Daarnaast verscheen in 2015 haar romandebuut Nachtdienst.

Ik wil 104 worden

Anya: “Na 13 jaar SpangaS voelde ik dat het tijd was voor iets nieuws. Ik heb de stap genomen onder het mom ‘wat kan me nou helemaal gebeuren’. Dat ik eerder zo’n grote ommezwaai heb gemaakt speelde daar natuurlijk in mee. Het is goed om af en toe even uit te zoomen en iets nieuws uit te proberen. Ongetwijfeld horen daar zo nu en dan ook teleurstellingen bij, maar bedenk op zo’n moment dat die niets af doen aan je kwaliteiten. Daarna even ademhalen en doorgaan is mijn advies. Ik heb nog veel plannen, aan vernieuwing zit gelukkig geen leeftijdsgrens. Ik roep altijd dat ik graag 104 wil worden, dus kan ik als ik 90 ben met een beetje geluk ook nog nieuwe dingen leren. Op dit moment wil ik graag een kinderboek schrijven met eigen illustraties. Daarnaast vind ik het heel erg leuk om jong talent verder te helpen, het werken met jonge mensen geeft me ook veel energie!”

Op elke leeftijd kun je een statement maken

“Aan je kleding zit ook geen leeftijdsgrens, ook niet aan je lijf trouwens. Als je zelf iets mooi vindt moet je het gewoon dragen. Ik heb altijd gehouden van een laag uitgesneden hals, nu ik iets ouder ben is dat voor mij daarom geen reden om m’n décolleté te verbergen. Sterker nog, ik accentueer het graag, zoals vandaag met deze broche en de ketting die ik van mij oma heb geërfd”.

Ik ben een soort ekster

“Als klein meisje hield ik – net zoals mijn moeder – van sprookjes. Zij kleedde me ook zoals meisjes in sprookjes. Wij genoten ervan, maar op school was dat in die tijd niet zo gewoon. Ik was verlegen, dus in de puberteit was kleding voor mij een manier om een stem te hebben, om me te uiten. Op de Kunstacademie werd dat natuurlijk volkomen geaccepteerd. Als een soort ekster hou ik van sieraden en alles wat glimt. Ik koop zelden nieuwe kleren, ik krijg veel van vriendinnen en ik koop graag tweedehands. Mijn oma was naaister, ik heb haar naaimachine geërfd en een doosje met daarin knoopjes, lintjes en bandjes. Dat gebruik ik nog steeds om dingen te veranderen en me eigen te maken. Zoals deze tweedehands jas. Hij was te ruim, ik heb daarom de knopen verzet en heb er – in plaats van knoopsgaten –  lusjes aan gemaakt.”

Altijd hoge hakken

“Omdat ik vrij klein ben en in verhouding grote voeten heb, zijn hoge hakken voor mij een uitkomst. Aan schoenen geef ik – omdat ik die altijd nieuw koop – het meeste geld uit. Wat schoenen betreft hou ik van sculpturaal, zoals sommige ontwerpen van Jan Jansen. Als ik maar verrast word en er moet in ieder geval een flinke hak onder zitten.”

Dik of dun: draag het met flair

“De belangrijkste tip die ik wil geven is: voel je vrij in wat je aantrekt, alles kan. Bedenk wat je zelf graag wilt en draag dat gewoon. Dus of je nou dik of dun bent: draag het met flair. Ook je leeftijd is niet van belang. Mix en match. Van een mannenbroek kun je een stuk afknippen, combineer het met een romantisch bloemenbloesje. Iets klopt niet als je er zelf niet van overtuigd bent. Op elke leeftijd kun je een statement maken. Jij doet ertoe!”